Eugenia z Böhmów i Emil Albert Wedlowie

Ochrzczono go jako Alberta Fryderyka.

Imię Emil dodano później na pamiątkę zmarłej matki.

Odbył studia i praktyki w Niemczech, Szwajcarii, Anglii i Francji, które ukończył w 1865. W 1861 rozpoczął przejmowanie rodzinnego interesu, umieszczając na szyldach swoje imię. W 1865 przeniósł produkcję do nowego zakładu przy ulicy Szpitalnej. Rozwinął zakład, unowocześnił produkcję i rozszerzył asortyment.

Aby to osiągnąć, sprzedał cukiernię przy ulicy Miodowej w Warszawie cukiernikowi Janowi Wróblewskiemu i przeniósł przedsiębiorstwo do wybudowanej w 1893 oficyny kamienicy przy ul. Szpitalnej 8.

Kamienicę w 1869 kupił od Karoliny Guzowskiej.

Emil znacznie rozbudowuje i modernizuje zakład, jednocześnie przenosząc całą produkcję i kawiarnio – sklep na ulicę Szpitalną.

Rozwój produkcji osiąga poprzez sprowadzenie nowoczesnych maszyn parowych z Paryża i Drezna. Nowością była także prasa hydrauliczna służąca o wyrobu kakao.

Emil znacznie różnił się od ojca, nie posiadał aż tak silnych korzeni niemieckich, lecz zaczynał wchłaniać się w społeczeństwo polskie, co w znacznej mierze w późniejszych latach przełoży się na funkcjonowanie firmy, szczególnie w okresie II wojny światowej. Emil przejął firmę w początkowym okresie rozwoju przemysłu warszawskiego. Pojawienie się na rynku mocnej marki jaką stawał się zakład Wedla było zagrożeniem dla obecnie funkcjonujących, o mniejszym rozmachu firm, ale o ustalonym prestiżu.

Należy tu wspomnieć o zakładach browarniczych Haberbuscha i Schielego, Kijoka czy Machlejda.

Fabryk cukierniczych Fuchsa, Fruzińskiego, Piotrowskiego i Reisego, czy też destylarni Jankowskiego. W 1873 roku przemysł spożywczy zatrudniał 3500 robotników, zajmując drugie miejsce po przemyśle metalowym.

Emil zaczyna inwestować i rozbudowywać już nie cukiernię, ale dobrze prosperującą firmę – zakład produkcyjny. Oprócz budynków fabrycznych wystawia trzypiętrowa kamienicę narożną zaprojektowaną przez znanego architekta Franciszka Baumana (można podziwiać do dzisiaj). Na parterze tej secesyjnej kamienicy znalazło się miejsce na stylowy sklep z wyrobami fabryki Wedla, a obok otworzono salonik, w którym można było napić się gorącej czekolady i kosztować słodkich wyrobów.

Innym pomysłem było otwarcie sklepu firmowego na Krakowskim Przedmieściu 9.

Aby uchronić się przed zakusami konkurencji Emil wpada na genialny pomysł oznaczania wyrobów swoim oryginalnym podpisem, który przetrwał w niezmienionej formie aż do 2001 roku, kiedy to firma Pepsi Co postanowiła go unowocześnić.

Emil Wedel był jednym z właścicieli, którzy wystąpili do władz z prośbą o zezwolenie utworzenia Zgromadzenia Cukierników, co się ziściło w 1892 roku.

Do tej pory zakład funkcjonował pod nazwą „Pierwsza Parowa Fabryka Czekolady E. Wedel i Syn”. Emil śladem ojca mocno przykłada się do edukacji swoich dzieci w najlepszych szkołach. Jego oczkiem w głowie staje się syn Jan, któremu zamierza przekazać zakład. Ale dużo poświęca też na wychowanie i wykształcenie córek Eleonory i Zofii, które w późniejszym okresie staną się współwłaścicielami zakładów cukierniczych.

Nadchodzi rok 1908 gdzie dochodzi do pierwszego przekształcenia w spółkę pod nazwą „Fabryka Cukrów i Czekolady E. Wedel i Syn, Spółka Akcyjna”

W kilka lat później Wedel zakupił parcele na ulicy Wołowej 7 (później Zamoyskiego) aby wznieść na jej terenie nową fabrykę. Niestety jest to także okres nieporozumień z synem Janem, który patrzył bardziej przyszłościowo i stawiał na rozwój firmy na drugim brzegu Wisły, natomiast Emil widzi rozwój i proces zmechanizowanego zakładu na Szpitalnej. Jeszcze w 1908 roku w firmie pracuje nie więcej niż 50 osób, a filozofia Emila sprowadza się do słów: „Nie mam chęci ani zamiaru powiększać fabryki, bo ja chcę znać naprawę wszystkich moich pracowników, z nimi razem pracować, jadać i bawić się”.

Poza tym nie zamierza jej rozwijać bo chce ze swego balkonu widzieć cały warsztat i ogród. Emil umiera w 1919 roku, ale kilka lat wcześniej dopuszcza do zarządzania nią swojego syna Jana, przekształcając nazwę na „Emil Wedel i Syn” jednocześnie upoważniając już Doktora Jana Wedla do reprezentowania i pieczętowania dokumentów firmy.

Emil Albert Fryderyk Wedel 

ur. 15 czerwca 1841 w Berlinie,

zm. 16 listopada 1919 w Warszawie

Social Media