W młodości Jan Wedel uczył się w Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego przy ul. Szpitalnej, później zapewne także w V Gimnazjum w Warszawie u zbiegu ulic Marszałkowskiej i Polnej. Od 1894 roku zdobywał wyższe wykształcenie w Niemczech i Szwajcarii. Przez 6 semestrów, do 1897 roku, uczył się w Königlich Technische Hochschule zu Berlin w Charlottenburgu. Potem spędził 4 semestry na Uniwersytecie Fryburskim. 22 lipca 1899 roku uzyskał tam stopień doktora chemii. Wykształcenie uzupełnił naukami technicznymi i inżynieryjnymi na Wydziale Mechanicznym Politechniki w Charlottenburgu.
Jan w 1912 roku jako prokurent został dopuszczony do sprawowania kierownictwa i podpisywania dokumentów. W 1927 roku Jan Wedel dostał pozwolenie na wybudowanie fabryki przy ul. Wołowej (obecnie Zamoyskiego) w Warszawie. Podczas II wojny światowej, mimo nacisków, nie podpisał reichslisty. Żeby walczyć z głodem w czasie wojny, udostępnił mieszkańcom Warszawy stołówkę pracowniczą i prowadził hodowlę świń.
1 sierpnia 1944 roku, w momencie wybuchu powstania, Jan Wedel przebywał w Śródmieściu, w swoim domu przy ul. Foksal 13. Dostał się do obozu przejściowego w Pruszkowie. Po wyzwoleniu Warszawy w styczniu 1945 roku Jan Wedel wydostał się z obozu i pośpieszył do fabryki.
Za zgodą prezydenta miasta Mariana Spychalskiego został przyjęty do pracy jako fachowy doradca. Jan Wedel nie pozostał jednak długo w swojej fabryce. Pod koniec 1945 roku został usunięty ze stanowiska oraz przymusowo odsunięty od fabryki. Oficjalnie fabryka przeszła we własność państwa 30 kwietnia 1949 roku.
Social Media
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.